نيوزويك مجازي شد : خداحافظ كاغذ

 

روز گذشته خبر آمد كه نشريه نيوزويك آخرين نسخه كاغذي خود را دو ماه پيش از 80 سالگي مجله منتشر كرد. چهار ميليون نسخه تيراژ آخرين شماره نيوزيك بوده. نياز به توضيح نيست كه عدد حيرت‌انگيزي براي يك هفته‌نامه تحليلي است. اين خبر نشان از آن دارد كه مساله كاغذ در دنيا جدي است. اگر قيمت كاغذ را يكي از مهم‌ترين معضلات نشريات داخلي بدانيم، بحث زندگي سبز و حفاظت از طبيعت هم خيلي جدي در دنيا دنبال مي‌شود و يكي از دلايل تعطيلي انتشار كاغذي نيوزويك، همين مساله است. به نظر مي‌آيد كتب و مجلات خيلي جدي در معرض اين اتهام هستند كه طبيعت را نابود مي‌كنند، در صورتي كه مي‌توان آنها را به شكل مجازي مطالعه كرد. از سوي ديگر در ايران مشكل كاغذ براي ناشران بسيار جدي است. ظاهرا هر صفحه كتاب به بهايي بيش از 60 تومان رسيده است ولي همچنان اينكه مثلا روزنامه اطلاعات تنها به شكل اينترنتي منتشر شود، سودايي بيش نيست. وضعيت نشر در ايران در حالي تا اين حد متكي به كاغذ است كه به نظر مي‌رسد در ميان عموم جامعه پيامك?ها و شبكه‌هاي اجتماعي اينترنتي قدرت تاثيرگذاري بيشتري از رسانه‌هاي كاغذي دارند. نيوزويك به اينترنت محدود شد ولي به يقين چنين تصميمي با بررسي دقيق بازدهي مالي اين هفته‌نامه صورت گرفته است. در واقع بعيد است كه اين مجله مساله اقتصاد را در اين تصميم در نظر نداشته باشد. چنين اتفاق‌هايي نشان مي‌دهد كه فضاي مجازي را ديگر نمي‌توان خيلي مجاز دانست. يعني اطلاق كلمه مجازي به فضاهاي وب و اينترنت ديگر خيلي منطقي به نظر نمي‌آيد. مثلا در موسيقي مهم‌ترين معيار شهرت اينترنت است. مثلا «ساي» خواننده كره‌يي به واسطه اينكه موزيك ويدويش از سايت يوتيوب بيش از يك ميليارد بار دانلود شده، چهره سال موسيقي محسوب مي‌شود. در نظر داشته باشيد يك رسانه يك ميليارد مخاطب تاثيرگذار دارد! به نظر مي‌آيد براي كلمات حقيقت و مجاز بايد فكري كرد.