محسن رضایی، دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت که او می توانسته ظرف دو یا سه هفته، «فتنه 88» را جمع کند.

به گزارش سرویس سیاسی «انتخاب» ؛ وی در مصاحبه با رادیو گفت و گو ، افزود: من اگر رئیس مجلس بودم اگر رئیس مجمع بودم و یا رئیس قوه قضائیه بودم اگر امکان حکومتی می داشتم همان دو سه هفته اول ماجرا را تمام می کردم البته نه از طریق برخورد کردن.

وی در پاسخ به این سئوال که «چرا الان میانجیگری نمی کنید» گفت: الان دیگر میانجیگری من فایده ای ندارد چون اولا هنوز هم من در آن پست ها نیستم و دوما به دلیل گذشت زمان صورت مسئله عوض شده است.

رضایی تصریح کرد: اگر همان هفته های اول یکی از این آقایان می توانست این ماجرا را تمام می کرد مثل احمد آقا که رفت آقای طالقانی را از شمال پیدا کرد و سوار پیکان کرد و گازش را گرفت و آورد پیش امام و آقای طالقانی هم بعد از ملاقات امام یک مصاحبه قوی در حمایت از امام کرد و همه آن ماجرا تمام شد.

کاندیدای احتمالی انتخابات ریاست جمهوری 1392 اضافه کرد: حسادت ها و اختلافاتی که بعضی از آقایان بعد از امام نسبت به رهبری داشتند، در حوادث بعد از انتخابات بی تاثیر نبود و گرنه اگر همه دور رهبر معظم انقلاب جمع می شدند رهبری بعد از آنکه این ماجرا خاتمه پیدا می کرد یک دستی هم به سر و صورت این طرفی ها می کشید و آنها الان در یک وضعیت بسیار مناسبی به سر می بردند .

رضایی افزود: یعنی رهبری این طور نبود که اگر آنها فداکاری می کردند ایشان این فداکاری را بدون پاسخ می گذاشت؛ اگر آنها در جهت منافع ملی از منافع خودشان می گذشتند حتما به این فداکاری پاسخ داده می شد.

وی در مورد راهپیمایی 9 دی 88 گفت: خیلی از اینهایی که پُز 9 دی را می دهند در راهپیمایی نبودند، برخی امروز از 9 دی صحبت می کنند انگار که خودشان در خط مقدم 9 دی بودند در حالی که اصلا نبودند و حضور نداشتند.9 دی یک کار غیرحکومتی و غیر دولتی بوده است خود دولت و خود حکومت غافلگیر شدند اصلا انتظار آنرا نداشتند فعالان سیاسی هم اصلا انتظار چنین خیزشی را نداشتند و یکی از دلایل حماسی بودن 9 دی همین عدم انتظار و پیش بینی چنین حادثه ای بوده است. 

او اضافه کرد: من خودم که وسط راهپیمایی بودم احساس می کردم که انگار چشمه هایی ار انسان ها درست شده و مرتب چشمه های آدم بیرون می آید و از همه آدم ها هم بودند حتی از سبزها هم من می دیدم تو راهپیمایی هستند که از وحدت و ولایت و امام و شهدا دم می زدند در حالی که علامت های سبز هنوز در دستشان بود.

رضایی با اشاره به اظهارنظر احمدی نژاد که معترضان را «خس و خاشاک» خواند می گوید: حوادث بعد از 88 یک اعتراض اجتماعی بود مردم عمدتا ابهاماتی داشتند که روز یکشنبه به خاطر حرف های تندی که آقای رئیس جمهور زد و گفت اینها و خس و خاشاک هستند به این وسیله یک آتشی به این ابهامات زده شد و گُر گرفت و لذا دوشنبه که مردم به راهپیمایی آمدند همه روی دهان شان چسب زده بودند یعنی اینکه ما قصد مخالفت تو درگیری نداریم یک نفر بیاید و ابهامات ما را جواب بدهد. البته در انتهای راهپیمایی عده ای به پایگاه بسیج حمله کردند ولی تظاهرات یک تظاهرات مسالمت آمیزی بود اصلا سیاسی نبود اجتماعی بود باید ببینیم چرا سیاسی شد.

او با ابیان اینکه «این قضیه را می شد یک ماهه جمع کرد» گفت: اما چند اتفاق افتاد که می تواند تجربه سیاسی برای ما باشد اول تجربه این است که آن دو نفری که مدیریت این تظاهرات را بر عهده داشتند این را از چهارچوب اجتماعی خارج کردند و چهارچوب سیاسی به آن دادند و چون سیاسی شد آبستن نفوذپذیری شد و در آن نفوذ صورت گرفت و بعد که در آن نفوذ صورت گرفت به انحراف رفته و بعد از انحراف در مقابل نظام قرار گرفت یعنی یک فرآیندی را دنبال کرده است و گرنه دو سه میلیون که مخالف نظام نبودند.

رضایی ادامه داد: اگر چند کار انجام می شد این اتفاقات نمی افتاد اول اینکه آن دو نفر در همین سطح اعتراضات اجتماعی قضیه را نگه می داشتند و شکایات را به شورای نگهبان می بردند مثل من. روز شنبه بعد از خطبه های نماز جمعه رهبر معظم انقلاب، شورای نگهبان از ما سه نفر دعوت کرد من رفتم ولی آن دو نفر نرفتند. من رفتم و شکایت را به آنها دادم آقای مدرسی یزدی گفتند که مطمئن باشید که ما بررسی می کنیم که البته بنا بر دلایلی من از شکایت خودم را پیگیری نکردم.

او با بیان اینکه «در حوادث 88 دو تا اشکال بود یکی اینکه رهبران معترضین توانایی اداره آن جمعیت را نداشتند و دوم اینکه از طریق قانونی هم عمل نکردند» گفت: به نظر من خواص در جریان فتنه کم آوردند آنها در یک انفعالی افتاده بودند چون اکثرا مرد بحران نبودند خیلی از آدم هایی که مطرح بودند در میدان شرایط سخت دهه اول انقلاب نبودند بعضی ها هم که بودند نتوانستند جمع بندی درستی داشته باشند برخی هم ناراحت بودند حقیقت را می دیدند اما به خاطر ناراحتی که از نظام داشتند کوتاه آمدند فکر کردند که در اثر این حوادث نظام پیش آنها می رود و به آنها التماس می کند و از آنها خواهش می کند و برای همین حضور جدی پیدا نکردند و گرنه اگر یک نفر مثل احمدآقا پیدا می شد کسی که کنار امام چندتا فتنه را خاموش کرد، دست این دو نفر را می گرفت و می برد خدمت رهبر انقلاب همان یک ماهه قضیه تمام می شد 

رضایی تصریح کرد: چنین کسانی بودند ولی این کار را نکردند حالا یا معتقد نبودند یا ناراحت بودند یا فکر می کردند که باید رفت و التماسشان کرد تا جلو بیایند. البته خودشان می گویند که ما می خواستیم ولی نگذاشتند من خودم تا الان این موضوع را قبول نکردم چون من خودم جزو کسانی بودم که تلاش کردم یکی دو نفر از این چهره ها را وادار بکنم که چنین کاری بکنند ولی موفق نشدم.

وی در مورد احتمالی کاندیداتوری خود در انتخابات گفت: من هنوز در مورد کاندیداتوری خودم چیزی اعلام نکردم ولی اگر این طور بشود اولین مساله من مساله اقتصاد و زندگی مردم خواهد بود یعنی حل مساله اقتصادی همراه با آرامش در زندگی یعنی اولویت برای من اقتصاد است اما اقتصادی که بر مبنای زندگی باشد.