آقای هاشمی! آماده‌اید برای سازندگی دوباره؟ آیت‌الله گفت:ما همیشه آماده‌ا

  آقای هاشمی! آماده‌اید برای سازندگی دوباره؟

آیت‌الله گفت:ما همیشه آماده‌ایم!

اگر از انحراف برگردیم ...

·         در پایان دیدار بازار احوالپرسی آیت‌الله با میهمانان داغ‌داغ است یکی از میهمانان سوال جالبی می‌پرسد. آقای هاشمی! آماده‌اید برای سازندگی دوباره؟ آیت‌الله نگاهی کوتاه و با مهربانی کرد و گفت:ما همیشه آماده‌ایم ...

·         آیت‌الله از ریشه مشکلات امروز می‌گویند از حاکم شدن بی‌تجربه‌ها و کوته‌نظران. راه هم نشان می‌دهند. بازگشت به برنامه‌ توسعه،اصلاح اشتباهات و عدم پافشاری‌ بر خطاء.آیت‌الله می‌گوید زمینه جهش اقتصادی هم داریم اگر از انحراف برگردیم...

·         در دولت سازندگی پول نفت هم با شعار سر سفره مردم نرفت تا اشتغال از سفره‌شان رخت برنبدد! قاعده پیشرفت بر ماهیگیری بود نه «ماهانه»دهی!

 به دوستی می‌گفتم می‌‌دانی چرا همه آنان که روزی به آیت‌الله جفایی خواسته یا ناخواسته روا کردند از رجوع دوباره به ایشان خوفی ندارند؟ آن هم  برای حل مشکلات خود. نه خوف انتقام. نه نگرانی گلايه متقابل . پاسخ داد: نمی‌دانم. گفتم: این توصیه قرآنی است و آیت‌الله نیز کاتب «فرهنگ قرآن». انتقام در دایره واژگانش جایی ندارد. آیت‌الله از «مکتب تشیّع» آغاز کرده و بخشش از اهل بیت(ع) آموخته. چه تلخ‌اند آنان که آغازشان با «انتقام» بود و میزان حالشان هم انتقام شد و شاید پایانشان هم انتقام باشد. چه تلخ‌اند...

hashemirafsanjani.ir - خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی آیت الله هاشمی رفسنجانی در حاشیه نگاری از دیدار رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام  با اعضاي هيأت مديره و منتخبين اتحاديه صادركنندگان خدمات فني، مهندسي و صنايع انرژي ايران نوشت :

ابرهای متراکم آسمان روزهای پایانی پائیز تهران را در سال 91 بارانی کرده‌. عصر چهارشنبه است و دوباره دیداری دیگر با رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام. این بار «یاران سازندگی» آمده‌اند. مدیران میانسال دوره سازندگی را می‌بینم. گرد پیری بر چهره دارند. ولی رنگ یاس در صورت ندارند. تحرک و قبراقی آیت‌الله در این روزها همه را به وجد آورده. از ناامیدی در اینجا خبری نیست. قریب 60 سال مبارزه و سیاست ورزی چنان استحکامی بر آیت‌الله بخشیده که جایی برای تزلزل باقی نگذاشته. استحکامی سرشار از پختگی سیاسی. پختگی سیاسی ثبات رأی می‌آورد. ثبات رأی هم ماندگاری. آیندگان از رمز و راز ماندگاری آیت‌الله بیشتر خواهند گفت .
چهره‌ها یک ‌به یک وارد می‌شوند. نام نمی‌برم تا راحتتر بنویسم. در ملاقات با آیت‌الله رسم بر راحتی میهمانان است. "با عکس، بی‌عکس". "با نام، بی‌نام" و یا حتی "بی‌خبر یا باخبر". همه چیز به اختیار میهمانان است. آیت‌الله وسواس عجیبی در آرامش خاطر میهمانان خود دارند. همه چیز در دیدار ایشان اختیاری است. "فرهنگ قرآن" کرامت غریبی به رفتار ایشان بخشیده.
تا وارد اصل حاشیه نشدم. این یک جمله را باید بنویسم. به دوستی می‌گفتم می‌‌دانی چرا همه آنان که روزی به آیت‌الله جفایی خواسته یا ناخواسته روا کردند از رجوع دوباره به ایشان خوفی ندارند؟ آن هم  برای حل مشکلات خود. نه خوف انتقام. نه نگرانی گلايه متقابل . پاسخ داد: نمی‌دانم. گفتم: این توصیه قرآنی است و آیت‌الله نیز کاتب «فرهنگ قرآن». انتقام در دایره واژگانش جایی ندارد. آیت‌الله از «مکتب تشیّع» آغاز کرده و بخشش از اهل بیت(ع) آموخته. چه تلخ‌اند آنان که آغازشان با «انتقام» بود و میزان حالشان هم انتقام شد و شاید پایانشان هم انتقام باشد. چه تلخ‌اند...
«یاران سازندگی» که لب به سخن می‌گشایند. گلایه‌ها زیاد است. حق هم دارند. خشت روی خشت گذاشتند تا اثر 8 سال دفاع مقدس از چهره این کشور زدوده شد. خون دلها خوردند تا از رشد منفی 5/5 درصد اقتصاد، رشد 8 درصدی بسازند. جوانی‌ خود را پای کار گذاشتند تا نرخ بیکاری را برای اولین بار و آخرین بار در کشور تک رقمی کنند. آنهم با سیل از جبهه برگشته‌‌ها و بعدها نیز با بازگشت آزادگان. آن هم بدون صندوق ذخیره ارزی. حق گلایه دارند. گلایه از بنایی که امروز می بینند عده‌ای بي تجربه آن را زخمی ‌کرده اند.  این مدیران حق گلایه دارند. جای شنیدنش هم حتماً پیش آیت‌الله است. هر چند که خود سنگ صبوری باشد که سینه‌ای شرحه‌شرحه از گلایه دارد و لب باز نمی‌کند.
اولین گلایه‌ها از آمارها آغاز می‌شود. یکی می‌گوید: آقای هاشمی! آمار واقعی می‌خواهید؟ شما که کشور را با آمارهای غیر واقعی جلو نبردید. پس چرا اینقدر این روزها با آمارهای غیرواقعی مردم را بی‌اعتماد می‌کنند؟. آقای هاشمی! مهم‌ترین تفاوت ما و چینی‌ها در آمار است. آمار سال 2011 چینی‌ها از اعداد کوچک مصرف آغاز و به اعداد خیره کننده انباشت سرمایه ملی ختم می‌شود، ولی در ما عدد مصارف خیره‌کننده شده و اعداد انباشت سرمایه ملی روز‌به‌روز کوچکتر می‌شود!.
یکی از مدیران از برباد رفتن 100هزار فرصت شغلی فقط در سال گذشته گفت. آن هم فقط در یک قلم کالا. صادرات 15 میلیون تن سنگ آهن و واردات 9 میلیون تن فولاد. می‌گوید خام‌فروشی از این بالاتر. فقط محاسبه مابه‌التفاوت این خام فروشی می‌شود 6 میلیارد دلار ضرر. معادل از دست رفتن ایجاد 100 هزار فرصت شغلی. شاید مردم حق داشته ‌باشند. برخی آمارهای واقعی را بدانند. مدیران دوره سازندگی که این‌طور شفاف حرف می‌زنند. یاد آمارهای دولت سازندگی می‌افتم. شفافیتی که حتی آمار تورم 49درصدی هم اعلام می‌شد. دولت سازندگی دولت واقعیات بود نه شعار و انحراف. شاید مهم‌ترین علت بازسازی خرابی‌ها جنگ در یک مقطع 8 ساله همین حسن اعتماد مردم بود. اعتمادی که آیت‌الله هنوز هم با هیچ چیزی عوضش نمی‌کند.
یکی از مدیران، جمله متفاوتی از آیت‌الله نقل می‌کند. آقای هاشمی! خاطرتان هست فرمودید: «بهای دانش خارجی کلید مملکت نیست، پول است». می‌گوید هیچ وقت این جمله را از یاد نمی‌برد. مي‌گوید تاریخ گواهی خواهد داد که چگونه در بازسازی خرابی‌های جنگ این جمله را به کار گرفته و با دستهای خالی کشور را ساختید. آیت‌الله لبخند کوتاهی می‌زنند. حلاوت خاطرات آن روزها در تلخی سوء مدیریت این روزها شنیدنش لازم است.
گلایه‌ یکی دیگر از مدیران، یارانه‌‌ای است. البته نه یارانه داخلی و 45هزار تومان ماهیانه. از میلیاردها دلار یارانه‌ای می‌گوید که در قالب سیل واردات این سالها به تولیدکننده‌های خارجی دادیم! می‌گوید سهم خارجی‌ها از هدفمندی یارانه‌های انرژی شد درآمدهای سرشار و سهم تولید بخش خصوصی هم شد طلب 3 ساله از دولت. می‌گوید اگر امروز هم طلبشان را دولتی‌ها بدهند با شعبده ارزی این ماهها نتیجه‌اش می‌شود 3/1 ارزش واقعی طلب.
مزاح یکی از میهمانان به داد این همه گلایه و شکایت می‌رسد. طنازی مدیران اقتصادی هم شنیدن دارد. می‌گوید: آقای هاشمی! با وضع امروز اقتصادی کشور خیلی هم بد نشد!. آیت‌الله منتظر بقیه جمله می‌شوند. بالاخره یکی هم پیدا شد کمی امید توزیع کند. میهمان آیت‌الله اندکی خود را جمع و جور می‌کند و ادامه می‌دهد. «با این وضع از این به بعد در علم اقتصاد به جای «بیماری هلندی» می‌گویند «بیماری ایرانی». آیت‌الله خنده تلخی مي‌زند. خوشحال می‌شوم. در این روزها برای آیت‌الله خنده تلخ هم خوب است.
آیت‌الله با خشنودی آغاز سخن می‌کند. خوشحالی دیدار یاران سازندگی به وضوح در سیمایشان مشهود است. تشکری می‌کنند از حضور میهمانان. میهمانانی که با خود رایحه خاطرات سازندگی را آورده‌اند.ايشان گلایه‌های آنان را از سر دلسوزی می‌دانند. دلسوزی واقعی. از عمق جان و کلام. برای نظام و مردم.
آیت‌الله از منطق مدیریت می‌گویند. از جلوه‌های بارز آن. از دولت سازندگی. نسخه‌ای ماندگار از کارآمدی دولت وحدت ملی. دولتی معتدل و کارآمد. با دستاوردهای ملی، منطقه‌ای و جهانی. در دولت اعتدال و سازندگی اگر از نفت خبری بود از سازندگی و کار و اشتغال بود از رشد و رونق اقتصادی بود پولش هم با شعار سر سفره مردم نرفت تا اشتغال از سفره‌شان رخت برنبدد!. قاعده پیشرفت بر ماهیگیری بود. نه «ماهانه»دهی!.
هاشمي هنوز هم از امام زیاد یاد می‌کنند و می‌آموزند. 23 سال قبل و در هفتمین شب رحلت امام بود که هاشمی گفت سلوک امام خاموش شدنی نیست. چشمان آیت‌الله هنوز برق می‌زند وقتی از امام می‌گوید. وقتی از تدبیر ایشان در مقطعی حساس می‌گوید. از مقطع پایان جنگ. از تدبیری می‌گوید که چگونه جلوی خسارت بیشتر بر کشور را گرفت. از منطقی که دنیا هم برابر آن سرتعظیم فرو آورد. منطقی که هم کار صدام را یکسره کرد و هم راه پیشرفت ایران را گشود. سلوک امام هر روز آموزه‌ای جدید با خود دارد چرا که خط امام خاموش‌شدنی نیست.
آیت‌الله از ریشه مشکلات امروز می‌گویند. از ترویج روحیه افراط توسط انسان‌های شعاری و کم‌اطلاع. از گوشه‌نشینی صاحبان ابتکار و عقلانیت و حاکم شدن بی‌تجربه‌ها و کوته‌نظران. راه هم نشان می‌دهند. بازگشت به برنامه‌های توسعه. در پیش گرفتن تدبیر و تعامل در داخل و خارج. اصلاح اشتباهات. عدم پافشاری‌ها بر خطاها.آیت‌الله می‌گوید زمینه جهش اقتصادی هم داریم اگر از انحراف برگردیم.
در پایان دیدار، بازار احوالپرسی یک ‌به یک آیت‌الله با میهمانان داغ‌داغ است. یکی از مدیران دوره سازندگی سوال جالبی می‌پرسد. آقای هاشمی! ما آماده‌ایم، آماده‌ایم برای سازندگی دوباره. شما چطور؟
آیت‌الله نگاهی کوتاه و با مهربانی می‌کنند و پاسخ جالبی می‌دهند: ما همیشه آماده‌ایم ...